Abstract

Resumo

The aim of this article is to analyse the incidence of criticism in the deconstruction and readjustment of the hegemonic narration of Galician poetry from 1975 to the present day. After some brief considerations on current Galician poetry criticism, the study proposes four case studies to analyse the contribution of voices that have moved away from the dominant discourse in order to qualify, question, and even contradict it. The article selects four areas in which criticism has developed its own corrective function: periodization, consideration of gender and different sexual identities, social poetry and the edition of singular books. The objective of this work is to show the diversity of poetry criticism made in Galicia in recent decades, to prove some of its internal tensions and also its ability to open breaches in the dominant discourse. The article has also been written from my own perspective as both an author and a reader; therefore, it may be read as a fragmentary chronicle and as an exercise in self-criticism.

O artigo ten como obxectivo analizar a incidencia da crítica na deconstrución e reaxuste do relato hexemónico da poesía galega desde 1975 até os nosos días. Logo dunhas breves consideracións sobre a crítica galega actual no que á poesía se refire, o traballo analiza, a partir de casos prácticos, a achega daquelas voces que se afastaron do discurso dominante para matizalo, cuestionalo ou en ocasións mesmo contradicilo. O estudo selecciona catro ámbitos nos que a crítica desenvolveu o seu labor de corrección: a periodización, a consideración do xénero e das distintas identidades sexuais, a poesía social e a edición singular. Con este traballo preténdese mostrar a diversidade existente na crítica da poesía feita en Galicia nas últimas décadas, evidenciar algunhas das súas tensións internas e poñer en valor a súa capacidade para abrir fendas no discurso dominante. A perspectiva desde a que está elaborado o estudo non desbota a experiencia, como autora e como lectora, de quen escribe, polo que o texto pode ser lido tamén como unha crónica fragmentaria e como un exercicio de autocrítica.